Przejdź do głównych treściPrzejdź do wyszukiwarkiPrzejdź do głównego menu
piątek, 22 listopada 2024 17:12

Wzgórza Niemczańskie (Natura 2000 PLH 020082)

Wzgórza Niemczańskie to wzgórza w południowo-zachodniej Polsce na Przedgórzu Sudeckim w województwie dolnośląskim. Obejmują pasma sąsiadujących wzniesień, wyznaczając zachodni kraniec rozległego mezoregionu Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich. Pasma te mają kształt niewysokich (maks. 418 m n.p.m.), zalesionych grzbietów usytuowanych południkowo. Od wschodniej strony graniczą ze Wzgórzami Strzelińskimi od południa z Obniżeniem Ząbkowickim, od północy z Równiną Wrocławską, a od południowego zachodu z Górami Sowimi. Wzgórza charakteryzują się urozmaiconą rzeźbą terenu. Płaskie szczyty, łagodne jak i bardzo strome stoki poprzecinane dolinami i wąwozami, nadają rzeźbie terenu Wzgórz Niemczańskich niezwykłej urody.
  • Admin Admin
  • 28.04.2018 11:40 (aktualizacja 06.08.2023 11:14)
Wzgórza Niemczańskie (Natura 2000 PLH 020082)

 

Wzgórza te posiadają bardzo złożoną budowę geologiczną. Występują tu sjenity, serpentynity, magnezyty i wapienie krystaliczne oraz najpowszechniejsze łupki krystaliczne. Skały te były w przeszłości eksploatowane, czego pozostałościami są nieczynne wyrobiska małych kamieniołomów i kopalni.

Najcenniejsze pod względem przyrodniczym fragmenty wzgórz, porośnięte naturalną roślinnością, objęto formami ochrony przyrody. Największą powierzchnię zajmuje Obszar Natura 2000 Wzgórza Niemczańskie o łącznej powierzchni ponad 3200 ha, Obszar Chronionego Krajobrazu Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie obejmuje południowe części tego masywu. Niewielki fragment północnej części Wzgórz Niemczańskich znalazł się także w granicach Ślężańskiego Parku Krajobrazowego.

Wzgórza Niemczańskie porastają głównie śródlądowe kwaśne dąbrowy oraz grądy środkowoeuropejskie. Kwaśne dąbrowy, których drzewostan budowany jest głównie przez dąb bezszypułkowy, w miejscach cieplejszych i uboższych, oraz przez dąb szypułkowy, w miejscach bardziej wilgotnych i żyznych.

Data dodania: 28.04.2018 11:40
Podziel się
Oceń
ZOBACZ TAKŻE
Nowe ścieżki rowerowe w Powiecie Dzierżoniowskim Nowe ścieżki rowerowe w Powiecie Dzierżoniowskim Stowarzyszenie Ziemia Dzierżoniowska wraz z Powiatem Dzierżoniowskim oraz Gminą Pieszyce zrealizowali wspólnie projekt pod nazwą: „Udostępnianie zasobów przyrodniczych poprzez budowę ścieżek rowerowych na terenie Powiatu Dzierżoniowskiego”. Inwestycja ta wykonana została przy dużym wsparciu z Regionalnego Program Operacyjnego dla Województwa Dolnośląskiego na lata 2014 – 2020.
Mapa obrazująca wybrane formy ochrony przyrody w Powiecie Dzierżoniowskim Mapa obrazująca wybrane formy ochrony przyrody w Powiecie Dzierżoniowskim Mapa obrazująca wybrane formy ochrony przyrody w Powiecie Dzierżoniowskim od Gór Sowich po Wzgórza Niemczańskie z zaznaczeniem najważniejszych miejsc, obiektów, ważnych lokalizacji oraz nowych tras rowerowych i parkingów
Park Krajobrazowy Gór Sowich Park Krajobrazowy Gór Sowich Park leży na terenie województwa dolnośląskiego, obejmuje powiaty: kłodzki, wałbrzyski, dzierżoniowski i ząbkowicki oraz gminy: Walim, Dzierżoniów (gmina wiejska), Bielawa, Nowa Ruda (gmina wiejska), Głuszyca, Stoszowice, Pieszyce, Jedlina Zdrój.
Wzgórza Niemczańskie Wzgórza Niemczańskie Obszar Natura 2000 obejmuje pasma sąsiadujących wzniesień wyznaczające zachodni kraniec rozległego mezoregionu Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich. Są to (od zachodu) Wzgórza: Krzyżowe, Gilowskie, Gumińskie i Dębowe, mające rangę mikroregionów w podziale fizycznogeograficznym. Pasma te mają kształt niewysokich (maks. 418 m n.p.m.), zalesionych grzbietów usytuowanych południkowo, wyraźnie wyodrębnionych krajobrazowo i wzajemnie pooddzielanych obniżeniami dolinowymi, zajętymi przez miejscowości i użytki rolne.
Ostoja Nietoperzy Gór Sowich Ostoja Nietoperzy Gór Sowich Administracyjnie obszar leży w granicach województwa dolnośląskiego, na terenie powiatów: wałbrzyskiego (gmina Walim, Jedlina-Zdrój, Głuszyca), dzierżoniowskiego (gmina Pieszyce, Bielawa, Dzierżoniów), ząbkowickiego (gmina Stoszowice), świdnickiego (gmina Świdnica) i kłodzkiego (gmina Kłodzko, Nowa Ruda). Największa część Ostoi Nietoperzy Gór Sowich położona jest w obrębie mezoregionu Góry Sowie.
Rezerwat Przyrody Bukowa Kalenica Rezerwat Przyrody Bukowa Kalenica „Bukowa Kalenica” jest to leśny rezerwat przyrody o pow. 27,96 ha. Obejmuje szczytowe partie Słonecznej i częściowo Kalenicy oraz ich zbocza powyżej 700 m leżące na obszarze Parku Krajobrazowego Gór Sowich. Lasy te objęto ochroną już w 1949 roku, ale formalnie rezerwat przyrody utworzono w 1962 roku. Obejmuje jeden z najwyżej rosnących w Górach Sowich lasów bukowych typu górskiego. Przeważa tu buk zwyczajny, który w miarę wzrostu wysokości przybiera na szczytach formy skarłowaciałe. Rezerwat ten jest szczególnie malowniczy podczas jesieni, kiedy lasy bukowe mienią się kolorami czerwieni.
Trwają prace budowlane przy budowie ścieżki rowerowej w Pieszycach Trwają prace budowlane przy budowie ścieżki rowerowej w Pieszycach Trwa budowa ścieżki rowerowej Pieszyce – Kamionki. Inwestycja ta realizowana jest w ramach projektu pn. „Udostępnianie zasobów przyrodniczych poprzez budowę ścieżek rowerowych na terenie Powiatu Dzierżoniowskiego”.
Nocek Bechsteina w Górach Sowich Nocek Bechsteina w Górach Sowich Nietoperz średniej wielkości o charakterystycznych, dużych uszach. Jego futro na grzbiecie jest brązowe a na brzuchu białawe. Rzadki i tajemniczy - trudny do obserwacji. Zamieszkuje dziuple drzew, zimą bywa spotykany w podziemiach. Jesienią, w tzw. okresie rojenia odwiedza jaskinie, ma to związek z jego typowymi zachowaniami godowymi.
Sóweczka - najmniejsza sowa w Górach Sowich Sóweczka - najmniejsza sowa w Górach Sowich To najmniejsza sowa występująca w Górach Sowich, ale również całej Europie. Jak widać na załączonych zdjęciach ma krępą sylwetkę. Okrągła niewielka głowa, spłaszczona, tułów okrągły z krótkim, brunatnym ogonem. Głowa i grzbiet brązowe z białymi lub kremowoszarymi prążkami, gęstymi i drobnymi na głowie. Największe plamy pokrywają barki. Spód ciała biały z podłużnym, ciemnobrązowym plamkowaniem. Krótki ogon pokryty jaśniejszym, poprzecznym prążkowaniem (5 paskami), podobnie prążkowane lotki. Jest charakterystycznie zadarty do góry. W pozycji siedzącej ogon sięga daleko poza czubki skrzydeł, a gdy ptak jest zdenerwowany porusza nim nerwowo na boki, podobnie jak dzierzba, lub w górę i w dół, jak strzyżyk. Skok i palce gęsto pokryte miękkimi piórami. Młode osobniki ciemniejsze, z jednolicie ciemnobrązowymi bokami.
Uszatka zwyczajna Uszatka zwyczajna Jest to niewiele mniejsza od puszczyka sowa o rozmiarach od 31-37 cm, jednak rozpiętość skrzydeł zbliżona do tego gatunku: 86-100 cm. Uszatki ma na głowie charakterystyczne pęczki piór przypominające uszy. Charakterystyczne pomarańczowe oczy, niekiedy bardziej wpadające w żółć. Ubarwienie to mozaika brązu, szarości, bieli, miejscami żółtawy nalot. Sylwetka smukła, skrzydła długie. Spód ciała jaśniejszy niż wierzch, z podłużnymi kreskami. Samce najczęściej są jaśniejsze od samic. Siedzące na drzewie uszatki dzięki swemu ubarwieniu zlewają się z otoczeniem.