Artykuły

Stowarzyszenie Ziemia Dzierżoniowska wraz z Powiatem Dzierżoniowskim oraz Gminą Pieszyce zrealizowali wspólnie projekt pod nazwą: „Udostępnianie zasobów przyrodniczych poprzez budowę ścieżek rowerowych na terenie Powiatu Dzierżoniowskiego”. Inwestycja ta wykonana została przy dużym wsparciu z Regionalnego Program Operacyjnego dla Województwa Dolnośląskiego na lata 2014 – 2020.

Mapa obrazująca wybrane formy ochrony przyrody w Powiecie Dzierżoniowskim od Gór Sowich po Wzgórza Niemczańskie z zaznaczeniem najważniejszych miejsc, obiektów, ważnych lokalizacji oraz nowych tras rowerowych i parkingów

Park leży na terenie województwa dolnośląskiego, obejmuje powiaty: kłodzki, wałbrzyski, dzierżoniowski i ząbkowicki oraz gminy: Walim, Dzierżoniów (gmina wiejska), Bielawa, Nowa Ruda (gmina wiejska), Głuszyca, Stoszowice, Pieszyce, Jedlina Zdrój.

Obszar Natura 2000 obejmuje pasma sąsiadujących wzniesień wyznaczające zachodni kraniec rozległego mezoregionu Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich. Są to (od zachodu) Wzgórza: Krzyżowe, Gilowskie, Gumińskie i Dębowe, mające rangę mikroregionów w podziale fizycznogeograficznym. Pasma te mają kształt niewysokich (maks. 418 m n.p.m.), zalesionych grzbietów usytuowanych południkowo, wyraźnie wyodrębnionych krajobrazowo i wzajemnie pooddzielanych obniżeniami dolinowymi, zajętymi przez miejscowości i użytki rolne.

Administracyjnie obszar leży w granicach województwa dolnośląskiego, na terenie powiatów: wałbrzyskiego (gmina Walim, Jedlina-Zdrój, Głuszyca), dzierżoniowskiego (gmina Pieszyce, Bielawa, Dzierżoniów), ząbkowickiego (gmina Stoszowice), świdnickiego (gmina Świdnica) i kłodzkiego (gmina Kłodzko, Nowa Ruda). Największa część Ostoi Nietoperzy Gór Sowich położona jest w obrębie mezoregionu Góry Sowie.

„Bukowa Kalenica” jest to leśny rezerwat przyrody o pow. 27,96 ha. Obejmuje szczytowe partie Słonecznej i częściowo Kalenicy oraz ich zbocza powyżej 700 m leżące na obszarze Parku Krajobrazowego Gór Sowich. Lasy te objęto ochroną już w 1949 roku, ale formalnie rezerwat przyrody utworzono w 1962 roku. Obejmuje jeden z najwyżej rosnących w Górach Sowich lasów bukowych typu górskiego. Przeważa tu buk zwyczajny, który w miarę wzrostu wysokości przybiera na szczytach formy skarłowaciałe. Rezerwat ten jest szczególnie malowniczy podczas jesieni, kiedy lasy bukowe mienią się kolorami czerwieni.

Trwa budowa ścieżki rowerowej Pieszyce – Kamionki. Inwestycja ta realizowana jest w ramach projektu pn. „Udostępnianie zasobów przyrodniczych poprzez budowę ścieżek rowerowych na terenie Powiatu Dzierżoniowskiego”.

Nietoperz średniej wielkości o charakterystycznych, dużych uszach. Jego futro na grzbiecie jest brązowe a na brzuchu białawe. Rzadki i tajemniczy - trudny do obserwacji. Zamieszkuje dziuple drzew, zimą bywa spotykany w podziemiach. Jesienią, w tzw. okresie rojenia odwiedza jaskinie, ma to związek z jego typowymi zachowaniami godowymi.

To najmniejsza sowa występująca w Górach Sowich, ale również całej Europie. Jak widać na załączonych zdjęciach ma krępą sylwetkę. Okrągła niewielka głowa, spłaszczona, tułów okrągły z krótkim, brunatnym ogonem. Głowa i grzbiet brązowe z białymi lub kremowoszarymi prążkami, gęstymi i drobnymi na głowie. Największe plamy pokrywają barki. Spód ciała biały z podłużnym, ciemnobrązowym plamkowaniem. Krótki ogon pokryty jaśniejszym, poprzecznym prążkowaniem (5 paskami), podobnie prążkowane lotki. Jest charakterystycznie zadarty do góry. W pozycji siedzącej ogon sięga daleko poza czubki skrzydeł, a gdy ptak jest zdenerwowany porusza nim nerwowo na boki, podobnie jak dzierzba, lub w górę i w dół, jak strzyżyk. Skok i palce gęsto pokryte miękkimi piórami. Młode osobniki ciemniejsze, z jednolicie ciemnobrązowymi bokami.

Jest to niewiele mniejsza od puszczyka sowa o rozmiarach od 31-37 cm, jednak rozpiętość skrzydeł zbliżona do tego gatunku: 86-100 cm. Uszatki ma na głowie charakterystyczne pęczki piór przypominające uszy. Charakterystyczne pomarańczowe oczy, niekiedy bardziej wpadające w żółć. Ubarwienie to mozaika brązu, szarości, bieli, miejscami żółtawy nalot. Sylwetka smukła, skrzydła długie. Spód ciała jaśniejszy niż wierzch, z podłużnymi kreskami. Samce najczęściej są jaśniejsze od samic. Siedzące na drzewie uszatki dzięki swemu ubarwieniu zlewają się z otoczeniem.