Gatunki chronione

Nietoperz średniej wielkości o charakterystycznych, dużych uszach. Jego futro na grzbiecie jest brązowe a na brzuchu białawe. Rzadki i tajemniczy - trudny do obserwacji. Zamieszkuje dziuple drzew, zimą bywa spotykany w podziemiach. Jesienią, w tzw. okresie rojenia odwiedza jaskinie, ma to związek z jego typowymi zachowaniami godowymi.

To najmniejsza sowa występująca w Górach Sowich, ale również całej Europie. Jak widać na załączonych zdjęciach ma krępą sylwetkę. Okrągła niewielka głowa, spłaszczona, tułów okrągły z krótkim, brunatnym ogonem. Głowa i grzbiet brązowe z białymi lub kremowoszarymi prążkami, gęstymi i drobnymi na głowie. Największe plamy pokrywają barki. Spód ciała biały z podłużnym, ciemnobrązowym plamkowaniem. Krótki ogon pokryty jaśniejszym, poprzecznym prążkowaniem (5 paskami), podobnie prążkowane lotki. Jest charakterystycznie zadarty do góry. W pozycji siedzącej ogon sięga daleko poza czubki skrzydeł, a gdy ptak jest zdenerwowany porusza nim nerwowo na boki, podobnie jak dzierzba, lub w górę i w dół, jak strzyżyk. Skok i palce gęsto pokryte miękkimi piórami. Młode osobniki ciemniejsze, z jednolicie ciemnobrązowymi bokami.

Jest to niewiele mniejsza od puszczyka sowa o rozmiarach od 31-37 cm, jednak rozpiętość skrzydeł zbliżona do tego gatunku: 86-100 cm. Uszatki ma na głowie charakterystyczne pęczki piór przypominające uszy. Charakterystyczne pomarańczowe oczy, niekiedy bardziej wpadające w żółć. Ubarwienie to mozaika brązu, szarości, bieli, miejscami żółtawy nalot. Sylwetka smukła, skrzydła długie. Spód ciała jaśniejszy niż wierzch, z podłużnymi kreskami. Samce najczęściej są jaśniejsze od samic. Siedzące na drzewie uszatki dzięki swemu ubarwieniu zlewają się z otoczeniem.

Nietoperz ten, to jeden z charakterystycznych gatunków występujących na terenie Gór Sowich. Mopek ma krótki zaokrąglony pysk. Oczy są bardzo małe i wysoko osadzone. Uszy trójkątne, krótkie, szerokie. Ubarwienie sierści od ciemnobrązowej po czarną, z białymi bądź żółtymi zakończeniami włosów na grzbiecie. Spód ciała jest nieznacznie jaśniejszy, ciemnoszary. Naga skóra jest brązowoczarna. Skrzydła długie, ciemne. Błona skrzydeł przyczepiona jest do nasady palców stóp.

W Górach Sowich mieszka również rzadko spotykany Puchacz. Puchacz zwyczajny (łac. bubo bubo) to największa sowa świata!

Należy do paproci i dorasta zaledwie do 25 cm. Najczęściej występuje w okolicach skał serpentynitowych (stąd jej nazwa) o dużej zawartości magnezu i niklu. Jej liście mają od 5 do 25 cm długości, pojedynczo pierzaste. Charakterystyczną cechą rozpoznawczą jest dwubarwna oś liścia. Jej górna część jest zielona, natomiast spodnia część jest brązowa. Zanokcica serpentynowa jest rośliną rdzenną, a powstała na skutek krzyżówki zanokcicy skalnej i zielonej. W Polsce jest zaledwie kilkanaście stanowisk zanokcicy serpentynowej, a część z nich znajduje się na terenie Gór Sowich.

Administracyjnie obszar leży w granicach Województwa Dolnośląskiego, na terenie powiatów: wałbrzyskiego (gmina Walim, Jedlina-Zdrój, Głuszyca), dzierżoniowskiego (gmina Pieszyce, Bielawa, Dzierżoniów), ząbkowickiego (gmina Stoszowice), świdnickiego (gmina Świdnica) i kłodzkiego (gmina Kłodzko, Nowa Ruda). Największa część Ostoi Nietoperzy Gór Sowich położona jest w obrębie mezoregionu Góry Sowie.

Nocek duży jest największym gatunkiem nietoperza, należącym do stałych elementów fauny w Górach Sowich.

Średniej wielkości nietoperz. Uszy brązowe, z charakterystycznym prostokątnym wcięciem. Pysk jasnoszary. Sierść dosyć długa. Ubarwienie futra po stronie grzbietowej w czerwonobrązowych tonacjach. Spód ciała jest nieco jaśniejszy, szarobrązowy. Skrzydła szerokie, brązowawe. U osobników młodych sierści barwy szarej, pysk nieco ciemniejszy. W regionie Gór Sowich spotykany regularnie od kilkunastu lat.

Czosnek niedźwiedzi w niczym nie przypomina znanego wszystkim czosnku pospolitego. Ma kształt liści, a sama roślina wyglądem przywodzi na myśl konwalię (piękną, ale trującą zarazem). Spacerując w słoneczny dzień po lesie, w którym występuje czosnek niedźwiedzi możemy poczuć charakterystyczną dla niego woń  czosnkową.