Czerwona księga

Nietoperz średniej wielkości o charakterystycznych, dużych uszach. Jego futro na grzbiecie jest brązowe a na brzuchu białawe. Rzadki i tajemniczy - trudny do obserwacji. Zamieszkuje dziuple drzew, zimą bywa spotykany w podziemiach. Jesienią, w tzw. okresie rojenia odwiedza jaskinie, ma to związek z jego typowymi zachowaniami godowymi.

Jest to niewiele mniejsza od puszczyka sowa o rozmiarach od 31-37 cm, jednak rozpiętość skrzydeł zbliżona do tego gatunku: 86-100 cm. Uszatki ma na głowie charakterystyczne pęczki piór przypominające uszy. Charakterystyczne pomarańczowe oczy, niekiedy bardziej wpadające w żółć. Ubarwienie to mozaika brązu, szarości, bieli, miejscami żółtawy nalot. Sylwetka smukła, skrzydła długie. Spód ciała jaśniejszy niż wierzch, z podłużnymi kreskami. Samce najczęściej są jaśniejsze od samic. Siedzące na drzewie uszatki dzięki swemu ubarwieniu zlewają się z otoczeniem.

Nietoperz ten, to jeden z charakterystycznych gatunków występujących na terenie Gór Sowich. Mopek ma krótki zaokrąglony pysk. Oczy są bardzo małe i wysoko osadzone. Uszy trójkątne, krótkie, szerokie. Ubarwienie sierści od ciemnobrązowej po czarną, z białymi bądź żółtymi zakończeniami włosów na grzbiecie. Spód ciała jest nieznacznie jaśniejszy, ciemnoszary. Naga skóra jest brązowoczarna. Skrzydła długie, ciemne. Błona skrzydeł przyczepiona jest do nasady palców stóp.

Należy do paproci i dorasta zaledwie do 25 cm. Najczęściej występuje w okolicach skał serpentynitowych (stąd jej nazwa) o dużej zawartości magnezu i niklu. Jej liście mają od 5 do 25 cm długości, pojedynczo pierzaste. Charakterystyczną cechą rozpoznawczą jest dwubarwna oś liścia. Jej górna część jest zielona, natomiast spodnia część jest brązowa. Zanokcica serpentynowa jest rośliną rdzenną, a powstała na skutek krzyżówki zanokcicy skalnej i zielonej. W Polsce jest zaledwie kilkanaście stanowisk zanokcicy serpentynowej, a część z nich znajduje się na terenie Gór Sowich.

Nocek duży jest największym gatunkiem nietoperza, należącym do stałych elementów fauny w Górach Sowich.

Średniej wielkości nietoperz. Uszy brązowe, z charakterystycznym prostokątnym wcięciem. Pysk jasnoszary. Sierść dosyć długa. Ubarwienie futra po stronie grzbietowej w czerwonobrązowych tonacjach. Spód ciała jest nieco jaśniejszy, szarobrązowy. Skrzydła szerokie, brązowawe. U osobników młodych sierści barwy szarej, pysk nieco ciemniejszy. W regionie Gór Sowich spotykany regularnie od kilkunastu lat.

Czosnek niedźwiedzi w niczym nie przypomina znanego wszystkim czosnku pospolitego. Ma kształt liści, a sama roślina wyglądem przywodzi na myśl konwalię (piękną, ale trującą zarazem). Spacerując w słoneczny dzień po lesie, w którym występuje czosnek niedźwiedzi możemy poczuć charakterystyczną dla niego woń  czosnkową.

Arnika nazywana również kupalnikiem górskim to bylina charakteryzująca się grubym poziomym kłączem z licznymi korzeniami przybocznymi - wzrasta do 50 cm długości i zdobi sowiogórskie łąki przez całe lato.